تأثیر نیتروگلیسیرین موضعی بر بروز و شدت فلبیت ناشی از کاتترهای وریدی

خلاصه سابقه و هدف: فلبیت ناشی از تزریق، شایع‎ترین عارضه ی تزریق‎های داخل وریدی است .شیوع بالای فلبیت یکی از مسائل مهم تزریقات وریدی است که توجه زیادی را به خود معطوف داشته و در تحقیقات بسیاری استفاده از داروهایی مثل آنتی سپتیک ها، هپارین، استروییدها و به کار بردن فیلتر برای کاهش وقوع فلبیت، تجربه شده است. از این رو مطالعه ی حاضر به منظور تعیین تاثیر پماد نیترو گلیسرین موضعی بر بروز و شدت فلبیت ناشی از کاتترهای وریدی در سال 1382 در زنجان انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی دوسوکور است. حجم نمونه شامل 82 نفر از بیماران بستری در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زنجان می باشد که به روش مبتنی بر هدف انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه شاهد و مورد قرار داده شدند. پس از جای گذاری کاتتر وریدی، در گروه مورد پماد نیتروگلیسیرین و در گروه شاهد دارونما به میزان 5/1 سانتی متر و به وسعت 2×4 سانتی متر در قسمت دیستال کاتتر استعمال گردید و روی آن با گاز استریل 5×5 سانتی متر ی پوشانده شد. پس از 12 ساعت محل کاتتر از نظر وجود و یا عدم وجود علایم فلبیت و شدت آن با استفاده از چک لیست بررسی و پانسمان با استعمال مجدد پمادها، تعویض ‎گردید. این عمل در 24 ، 36 ، 48 ، 60 ، و 72 ساعت بعد نیز تکرار شد. نتایج با استفاده از آزمون تی، کای دو و خطر نسبی تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد بین فراوانی (001/0 p=) و شدت بروز فلبیت (005/0 p=) در گروه مورد و شاهد اختلاف معنی دار آماری وجود دارد. هم چنین نتایج حاکی از افزایش طول عمر کاتتر در گروه مورد نسبت به گروه شاهد بود (01/0 p=). نتیجه گیری و توصیه ها: استفاده از پماد نیترو گلیسیرین در مواردی که نیاز به کاتتر گذاری بیش از 48 ساعت وجود دارد پیشنهاد می گردد. انجام تحقیقات وسیع تر، با حجم نمونه ی بالاتر توصیه می گردد.